مؤسسات رتبه‌بندی اعتباری مانند S&P، Moody’s، و Fitch برای ارزیابی اعتبار و ریسک نکول (عدم پرداخت) اوراق قرضه، آن‌ها را به دو دسته کلی تقسیم می‌کنند: رتبه‌های سرمایه‌گذاری (Investment Grade) و رتبه‌های سفته‌بازی (Speculative Grade) یا Junk Bonds. این رتبه‌بندی‌ها تعیین می‌کنند که سرمایه‌گذاران نهادی، مانند بانک‌ها، صندوق‌های بازنشستگی، و بیمه‌ها، مجاز به خرید اوراق قرضه هستند یا خیر.

1. رتبه‌ سرمایه‌گذاری: رتبه‌ سرمایه‌گذاری نشان‌دهنده اوراق قرضه‌ای هستند که ریسک نکول پایینی دارند و توسط ناشرانی با وضعیت مالی مستحکم صادر می‌شوند. این رتبه‌ها معمولاً از سطحBBB-  در S&P و Fitch یا Baa3 در Moody’s به بالا قرار دارند.

ویژگی‌های رتبه‌های سرمایه‌گذاری: ریسک نکول پایین، بهره کمتر (به دلیل امنیت بالاتر) و جذاب برای سرمایه‌گذاران محافظه‌کار مانند بانک‌ها و صندوق‌های بازنشستگی.

مثال­ها:

مایکروسافت: دارای رتبهAAA  ازS&P، که بالاترین رتبه اعتباری ممکن است. این بدان معناست که مایکروسافت احتمال بسیار کمی برای نکول در پرداخت بدهی‌های خود دارد.

آلمان: اوراق قرضه دولتی آلمان رتبه AAA دارند، به این معنی که این کشور دارای اعتبار بسیار قوی و کمترین احتمال نکول است.

2. رتبه‌ سفته‌بازی: اوراق با رتبه‌ سفته‌بازی دارای ریسک نکول بالاتر هستند و از سطح BB+ در S&P و Fitch یا Ba1 در Moody’s به پایین طبقه‌بندی می‌شوند.

ویژگی‌های رتبه‌های سفته‌بازی: ریسک نکول بالاتر، بهره بالاتر (برای جبران ریسک بیشتر) و اینکه این اوراق کمتر مورد توجه سرمایه‌گذاران نهادی قرار می‌گیرند.

مثال‌­ها:

تسلا: تا قبل از ارتقای رتبه توسط S&P و Moody’s، تسلا در دسته اوراق سفته‌بازی قرار داشت. به دلیل نوسانات درآمد و بدهی بالا، اوراق قرضه این شرکت در سطح B قرار داشت، اما با رشد فروش و بهبود ساختار مالی، رتبه اعتباری آن به BBB سرمایه‌گذاری ارتقا یافت.

آرژانتین: در سال‌های گذشته، رتبه اعتباری آرژانتین در محدوده سفته‌بازی قرار داشته است مانند Caa3 در Moody’s و CCC در Fitch به دلیل مشکلات اقتصادی و بدهی‌های بالای دولت.