رتبه‌بندی صندوق­‌های سرمایه‌گذاری روشی جهت ارزیابی کیفیت مدیریت صندوق، بهبود عملکرد و به حداقل رساندن ریسک صندوق در مقایسه با گروه صندوق­‌های همتا است. این رویکرد از مجموعه­‌ای از معیارهای کمی و کیفی جهت رتبه‌­بندی استفاده می­‌کند. اساساً رتبه‌بندی صندوق‌­های سرمایه‌گذاری شامل اندازه‌­گیری دو شاخص مهم و کلیدی «عملکرد» و «ریسک» می­‌باشد. این دو شاخص خودشان شامل مجموعه‌­ای از زیرشاخص‌های مختلف می­‌باشند.

شاخص عملکرد (performance indicator) در رتبه‌­بندی صندوق‌­ها دارای وزن 70% بوده و شامل عملکرد نسبی (relative performance)، قدرت سودآوری بلندمدت (long-term earning power) و ثبات عملکرد (stability of performance) است. همچنین شاخص ریسک با وزن 30% شامل ریسک زمان­بندی (timing risk)، ریسک زیان (loss risk) و ریسک رفتاری (behavioural risk) صندوق است. همه این شاخص‌­ها بر اساس دو معیار کمی و کیفی مورد ارزیابی قرار گرفته و امتیازی بین 0 تا 100 به خودشان اختصاص می‌­دهند. هم در ارزیابی کمی و هم در ارزیابی کیفی بین شاخص‌­های عملکرد و ریسک وابستگی متقابل وجود دارد. نمره همه شاخص‌­ها بر اساس وزن درنظر گرفته شده مشخص شده و با همدیگر جمع می­‌شوند تا امتیاز نهایی صندوق به دست بیاید.

در ادامه و بر اساس امتیاز بدست آمده، صندوق مربوطه در یکی از پنج گروه A، B، C، D و E قرار می­گیرد. انتظار می‌­رود صندوقی که دارای رتبه بالاتر یعنی رتبه A یا B است در میان­‌مدت به عملکرد پایدار و بالاتر از حد متوسط ​​با ریسک نسبتاً پایین دست یابد.