سیستم رتبه‌­بندی مورنینگ استار (Morningstar) جهت رتبه‌­بندی صندوق­‌های سرمایه‌گذاری مشترک و قابل معامله در بورس یک سیستم کاملاً شناخته شده برای سرمایه­‌گذاران است. حتی سازمان تنظیم مقررات صنعت مالی (FINRA) نیز به این سیستم متکی است. اما این لزوماً به این معنی نیست که رتبه‌بندی‌ مورنینگ استار همیشه دقیق‌ بوده و خطاناپذیر باشد. حتی خود مورنینگ استار به سرمایه‌گذاران هشدار می‌دهد که به این رتبه‌بندی که بر اساس مقایسه عملکرد گذشته آنها باصندوق‌های مشابه است، اعتماد نکنند.

مطالعه‌ای که توسط ونگارد انجام شده است نشان می­‌دهد که رتبه‌بندی مورنینگ استار وقتی با یک شاخص مقایسه می­‌شود، روش خوبی برای پیش‌بینی عملکرد یک صندوق نیست. مورنینگ استار به هر صندوق سرمایه‌گذاری یک رتبه بین یک تا پنج ستاره را اختصاص می‌دهد. این رتبه نسبی بوده و بر اساس معیار ریسک تعدیل شده است. این سیستم کاملاً به میانگین بازده گذشته وابسته است و به این معنی است که نمی‌تواند موارد پرت (غیرعادی) را محاسبه نماید. برای مثال وقتی صندوق برای یک سال دارای بازده غیرعادی بسیار خوب یا بسیار بد باشد، مدیران صندوق می‌توانند با استفاده از این رتبه‌­بندی، میانگین عملکرد گذشته خود را مخفی نگه دارند. حتی بدتر از آن، سیستم رتبه‌­بندی ستاره­‌ای نمی­‌تواند به شما بگوید که آیا صندوق دارای مدیریت ثابتی بوده است یا اینکه هر دو سال یک بار مدیران جدیدی وارد صندوق شده­‌اند. یکی دیگر از نقص‌­های آشکار این سیستم در این است که این رتبه­‌بندی بر مبنای عملکرد گذشته صندوق بوده و ممکن است اطلاعات آن برای تصمیم‌­گیری سرمایه­‌گذاران خیلی دیر شده باشد. در واقع، مورنینگ استار و پیروانش، اغلب دیر در مهمانی حاضر می­‌شوند.

در سال 2014، وال استریت ژورنال از مورنینگ استار درخواست کرد که لیست جامعی از صندوق‌­های پنج ستاره را طی 10 سال اخیر تهیه نماید. این نشریه متوجه شد که در طول این ده سال 37 درصد از آن صندوق‌­ها به اندازه یک ستاره، 31 درصد دو ستاره، 14 درصد سه ستاره و 3 درصد چهار ستاره خود را از دست داده‌­اند و تنها 14 درصد یعنی 58 صندوق از 403 صندوق، رتبه پنج ستاره خود را حفظ نموده‌­اند.

منبع: اینوستوپدیا